دانلود آهنگ مرتضی کبیریان بزرگداشت فردوسی

بسي رنج بردم بدين سال سي

عجم زنده کردم بدين پارسي

پي افکندم از نظم کاخي بلند

که از باد و باران نيابد گزند

بناهاي آباد گردد خراب

ز باران و از تابش آفتاب

جـهان کرده­ ام ازسخن­ چون­ بهشت

از این بیش تخم سخن کس نکشت

چو این نامور نامه آمد بـه بن

ز من روی گیتی شود پر سُخُن

نمیرم از این پس که من زنده ­ ام

که تـخم سخن را پراکنده ­ام